Yalnız var ya pek derin bir konu bu konu. Günümüz çocukları,
gelişimleri, oynadıkları oyunlar ve zekalar. Ay ben pek üzülüyorum valla zamane
çocuklarına. Saklambaç bilmez, sek sek oynamayı bilmez, kör ebe bilmez, ay
nerdeyse evcilik oynamayı bilmiyor ya zavallı sebiler. Ay ablamm,
ahh kuzularıımm, kınalı ceylanlarım. Hayır neredeyse park kültüründen bile haberleri
olmayacak zira parklar bile yavaştan tükenmeye başlamışken günümüzde.
Valla arkadaşlar, teknolojik çağda yaşıyoruz. Pek tabii ki
de nimetlerinden ziyadesiyle faydalanıyoruz ve Allah’ım sen koru daha neler
göreceğiz. Yani ayak uydursan bir dert uydurmasan başka. Gerçi artık bizim bir
şey yapmamıza gerek, hatta düşünmeye bile gerek kalmadan kendimizi teknolojinin
tam ortasında buluyoruz. Bizlere sunduklarından yararlanacağız hatta
sömüreceğiz son raddesine kadar ama çocuklara bulaşmasa mıydı keşke diye düşünmeden
edemiyorum. Pek hassasım yahu çocuklar konusunda. Gerçi belki de bizlerden daha
şanslı bir nesil yetişiyor orası da tartışılır hatta bu konuda uzmanlara lafım
yok onlar pek tabii ki de daha iyi bilir ama, yani ne bileyim yukarıda da dedim
ya, saklambaç sorsan birçoğu bilmiyor, bilye oynamaktan bir haber erkek
çocuklar, evcilik nedir diye sorgulayan minnak şirineler var. gel zaman git
zaman içinde çocuklar ve oyun gelişimlerini ele almak istedim. Haydi
bakalııımmmm.
Gün be gün bazı şeylerin modası demeyeyim ama
hissettirdikleri değişiyor galiba ha millet ne dersiniz? Ya kendi küçüklüğüme
bakıyorum, ay bir evcilikler oynardım arkadaşımla akıllara zarar. Neler neler
olmazdı o oyuncaklarımızın arasında. Minnak ütüler, minnak bebek evleri,
yatakları, dolapları. Hatta taştan bebekler yapıp onlara yüz göz çizer çizer
oynardık. Şimdi ben bunu kuzenlerime anlatıyorum inanın dalga geçiyorlar
benimle. Gülüyorlar yahu resmen taştan bebek mi olur diye. Yahu sanki normal
oyuncak bebek kültürüne çok hakimmişler gibi, bir de dalga geçiyorlar. Kalmadı
anam babam kalmadı. Artık oyuncak da kalmadı ki. Ha bazı oyunlar isimleri
unutulmak suretiyle milatlarını doldurdu. Ama oyuncaklar ölmeseydi keşke diye
düşünmeden ve üzülmeden edemiyorum. Zira bu yaşıma geldim hala ayıcıklarım
bebeklerim vardır ay şaka gibi. Ne kadar da ileriyi görebiliyormuşum demek JHeee oyuncakların da
modası geçer arkadaşım ben bunları saklayayım demişim demek ki J
Yani uzman düşüncelerine birazdan yer vereceğim ama ben
birazcık isyan etmek istiyorum kendi çapımda. Dediğim gibi bazı oyunlar
unutulmuş gitmişken artık oyuncak sektörü de bitmeye başladı hatta ne başlaması
bitti diye. Siz artık oyuncakçı görüyor musunuz yahu sokaklarda avmlerde? Bir
tane marka var o kadar başka da oyuncak satan mağaza yok. Çünkü neden? E
oyuncak bilen tanıyan bir nesil yok artık. Çocuk daha 1 yaşında elinde anne
babasının telefonu oyun oynuyor yahu. Gel de şaşma bu duruma gel de üzülme
oyuncak sektörüne. Legolar yok oldu beecindy bebekler yaşlandı bitti gitti.
Artık playstationlar, 3 boyutlu bilgisayar oyunları cirit atıyor beyinlerde.
Çocuk okulun son zilini sabırsızlıkla bekler oldu bir an önce gelip oyun
oynayacak çünkü. Yani bilemiyorum arkadaşlar ben, ahkam de kesmek istemiyorum
ama robotlaştırmıyor mu sizce de bu durum çocukları? Yani ne bileyim biz
minnakken birbirimizle kaynaşırdık evcilik oynamak suretiyle. Daha aktif ve
sosyal çocuklar yetişirdi. Grup oyunlarına hakimiyet kazanmakla birlikte,
sosyal hayata daha uyumlu hale gelirdik sanki. Ama şimdi bakıyorsun günümüz
çocukları pek bir suratsız, soğuk, pasif, robotlaşmışlar yeminle. Yani sabah
akşam bilgisayar başında oyun oynayarak çocuk mu gelişir, beyni mi gelişir.
Düşünce gücü olarak baktığımızda emin değilim ama belki de bizim dönemimizden
daha zekilerdir. Nihayetinde o oyunlara hakim değilim ama düşünce ve strateji
gerektiren oyunlar oynuyorlardır diye tahmin ediyorum. E ama sosyal hayat
içinde kendine bile yabancı olan bir çocuğun düşüncesi gücü gelişse ne olur onu
da bilemedim şimdi. Çocuk daha ortaokula gidiyor anam elinde telefon hayatımda
görmediğim oyunlar oynuyor yeminle bakın toplu taşıma kullanırken çok görüyorum
inanın. Hani alayım elime bir kitap da okuyayım yok, hem de son model
telefonlar kaldı ki zaten eskiler bu oyunları desteklemez tabi. Hayır bir de
sinirleniyor bacaksız artık ne oynuyorsa dolmuş içinde isyan ediyor, herhalde
düşmanı öldüremediyse demek J
Hayır çocukluğunda adam akıllı oyun oynamış çocuğa ben çocuk
demem arkadaşlar. Mahalle arası futbol turnuvası düzenlememiş erkek çocukları
var mesela, ya da bebeklerine annelik yapan kız çocukları. Yahu bakıyorsun
günümüz çocukları büyümüş de küçülmüş. Anaaamm onlar nasıl laflar, onlar nasıl
cümleler. Yahu şaşardınız hatta duyduğunuz bazı kelimelere. Eee niye böyle diye
soracak .değilsiniz zannımca. Niyesi açık işte. Televizyon, internet. Yeter de
artar bile. Resmen dizi karesinden fırlamış gibi, kurduğu cümlelere ben bizzat
şahit oldum yahu daha 5 yaşında olan yeğenimin. Şaştım kaldım hatta. İşte
katılın katılmayın ama ben bu yeni nesil çocuklarının çoğuna ne yalan konuşayım
çocuk diyemiyorum ve üzülüyorum valla. Çocukluğunu tam olarak yaşayamıyorlarmış
gibi geliyor bana. Oyun kültürü bitti, oyuncak kültürü bitti, o televizyona
bağlayıp mario neyin oynardık ya ha işte onlar bitti, e zamanla da playstation
bitecek meraklardayım daha neler göreceğiz diye. Yani ama işte aslında
çocuklarda haklı bir yerde, zamanın getirisi bu yönde. Hele de büyük şehirde
yaşıyorsanız eyvah yani hadi bakalım sal çocuğunu sokağa salabilirsen. Hadi
bakalım bu kalabalık hengamede evcilik oynasın kızlar sokakta ya da erkekler
maç yapsın. Mümkün mü ya değil. Vallahi çok yazık L
Yani bir de ne var biliyor musunuz? Mutluluk. Evet evet
mutluluk. Günümüz çocukları, oynadığı bilgisayar oyununda düşmanı yendiği zaman
mutlu hissediyor zannediyor ki mutlu oldum. Sosyal hayat içerisinde ise mutlu
olacak şeyler bulamıyor kendine. Çünkü beyin oyunun verdiği mutluluğa
odaklanmış yazık yavrum başka nelerden mutlu olunur bilmiyor ki ay inan olsun
bilmiyor. Valla işte zavallı yavruların suçu yok ama ebeveynler bu konuda biraz
daha dikkatli ve bilinçli davransa bu kadar robotlaşmayacaktır çocuklar diye
tahmin ediyorum. Yani bu sefer de şöyle bir sıkıntı var, artık günümüz şartları
ailede tek kişinin çalışması için de uygun değil. Anne baba çalışırken çocuğa
vakit ayıramıyorlar e kendini yalnız hisseden çocuk da kendini bilgisayarlara
veriyor. Oysaki çocuklarla daha fazla vakit geçirmek bir nebze
sosyalleşmelerini sağlayacaktır diye tahmin ediyorum. Ay neyse boyumu da aşmak
istemem ondan dolayı kaçıyorum ben L
Velhasıl arkadaşlar, çocuk düşkünü bir insan olarak günümüz
çocuklarına pek üzüldüğümü sizinle paylaşmak istedim. Sıfır sosyallik, sıfır
iletişim, sıfır arkadaşlık. Yahu bu çocuk nasıl sağlıklı bir birey olacak
meraklar içindeyim sormayın gitsin. Ve ebeveynler özellikle rica ediyorum
sizden, çocuklarınızla biraz daha zaman geçirin. O çocuğun sadece oyunun
verdiği mutluluk dışında aile içinde ve dışardayken de mutlu olabileceği
şeyleri gösterin ve öğretin ki o çocuk çocukluğunun getirisi olarak mutlu bir
birey olarak adım atsın yetişkinlerin dünyasına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder